Boom!

Όχι απλά έχω νεύρα... έχω τρελά νεύρα! Και έχουν ξεκινήσει από χτες... Ρε πούστη μου δεν ξέρω τι φταίει. Αρχικά διάβασα που τα χώνει εκεί που δεν πρέπει (ή πρέπει; τεσπα) και νιώθω πως κράζει άνευ λόγου και είναι γνωστό πόσο τα παίρνω με το κράξιμο για το κράξιμο. Μετά δεινοπάθησα να βρω παρέα για την συναυλία και βρήκα την πιο ξενέρωτη, ένιωθα όλη την ώρα ότι ελέγχομαι, εξετάζομαι, παρατηρούμαι και καταγράφομαι. Η συναυλία ήταν ψιλομάπα, κρύωσα και η αμυγδαλή πάλι με ενοχλεί. Ο Β. μάλλον τα πήρε μαζί μου που είχα 3 μέρες να του μιλήσω και τον πήρα την ώρα που ήμουν εκεί. Και το κακό είναι ότι μάλλον τον καταλαβαίνω αλλά δεν το έκανα επίτηδες. Απλά έτυχε ο αγώνας της ομάδας να είναι ίδια ώρα με την συναυλία. Και μετά δεν σήκωνε και το τηλ ενώ εκείνος είπε να ξαναπάρω. Ε δεν γαμιέται! Και αυτός και ο άλλος και ο παρα-άλλος που όσοι γνωρίζουν μου λένε πως ξεκάθαρα τα του Σαββάτου γίνονται για μένα. Αει και γαμήσου ρε αδελφάκι που βαλθήκατε όλοι να παίξετε με τα νεύρα μου. Και δεν είναι καν εκείνες οι μέρες του μήνα. Χρόνο δεν έχω, τα οικονομικά σφιχτά, το τηλέφωνο ή που θα βαράει ασταμάτητα ή που θα ξεχνάω που το έχω βάλει και αναρωτιέμαι αν μέσα σε όλον αυτόν τον χαμό καταφέρνω να περάσω καλά. Πώς να περάσει καλά κάποιος που είναι στην τσίτα. Όχι τίποτα άλλο αλλά εκεί που με τον πρωινό γέλαγα και πέρναγα καλά άρχισα τώρα να του την λέω... να σχολιάζω, να μου κακοφαίνεται μερικές φορές η στάση του. Δεν άλλαξε κάτι από μέρους του, εγώ έχω τα κυκλοθυμικά μου. Και νομίζω ότι δεν πίνω πολλούς καφέδες ούτε έχω άλλο προφανή λόγο να είμαι έτσι. Τι στο καλό... χώρισα από τον άλλο για ήταν χλέμπουρας και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα και τώρα έφτασα στο άλλο άκρο να μην μπορώ να ζήσω την ζωή μου επειδή υπάρχει πλειάδα πραγμάτων που θέλω να κάνω; Θυμάμαι με το που είχα χωρίσει τότε πέρναγαν και μέρες όπου με το μόνο άτομο που μίλαγα ήταν ο Θ. Κανείς άλλος δεν έκανε τον κόπο να πάρει ένα τηλ, να με προσκαλέσει κάπου... ούτε εγώ είχα και τρελή διάθεση να δω κόσμο. Τώρα πρέπει να χωράω στο ίδιο βράδυ δύο παρέες, να μένω σπίτι για να ξεκουραστώ και πάλι να μην έχω κουράγιο να κάνω μια δουλειά του σπιτιού, να αδυνατίζω γιατί ξεχνάω να φάω και όχι γιατί ακολουθώ την διατροφή μου. Νομίζω πως από αυτό έχω νεύρα... πρέπει να μπει ένα φρένο. Ναι είμαι πολύ ζωντανός άνθρωπος αλλά είμαι το ίδιο και ήρεμος. Και αυτό θέλω, τα πάντα με μέτρο. Δεν είμαι εγώ αυτή... έτσι δεν είναι;