Μόνο για λίγο

Πρέπει να μου πήρε και 3 ώρες χτες να καταφέρω να ανεβάσω το κομμάτι και να το κάνω να παίζει... και τώρα απ το γραφείο δεν ακούγεται τίποτα. Ήθελα να το ακούω όλη μέρα όπως το άκουγα χτες. Αυτό έπρεπε να βάλω στην εγγραφή, αυτό και το κομμάτι που σκέφτομαι όποτε αναρωτιέμαι που βρίσκεσαι. Ίσως να έπρεπε να κάνω μια παρόμοια εγγραφή εδώ στο φάτσα φόρα που δεν θα το δουν και οι αδιάκριτοι. Σκεφτόμουν το Σάββατο... αν είναι αυτοί διακριτικοί εμένα να μου τρυπήσεις και την άλλη μύτη. Όχι οτι εγώ είμαι καλύτερη (καλά μεταξύ μας μπορεί να είμαι λίγο) αλλά η διακριτικότητα δεν είναι μόνο στο πόσα ρωτάει ο άλλος.

Μου φύγαν λίγο και οι τύψεις από χτες. Και το να με βρίζω και το να με ανεβοκατεβάζω κάφρο... μου έστειλε και ένα mail η Ελένη όπου μου έλεγε κάτι πολύ όμορφο. "Αυτάρκεια δε σημαίνει μοναχισμός - αυτάρκεια σημαίνει επιλογές που τιμούν το πνεύμα και την ψυχή μας, που σέβονται το χρόνο μας, που ανεβάζουν την αυτοπεποίθησή μας." Ουσιαστικά απαντά γιατί επέλεξα εσένα. Και αν αυτό καμιά φορά με σφίγγει και με στεναχωρεί και παίρνω τον λοξό τον δρόμο οφείλω μετά να επανέρχομαι. Θα έλεγα οφείλω και να μην στο περνάω, αλλά δεν μπορώ να κρύβομαι. Μπορώ αλλά έχω επιλέξει να μην το κάνω. Αλλά είναι και το άλλο που είπε και μεταξύ μας με τρόμαζε και με τρομάζει πάντα "Όσο γοητεύεις και γοητεύεσαι, όλα μια χαρά. Μόλις εκφράσεις αμφιβολία ή αμφισβήτηση...το μπαλόνι κάνει τσουφφ..."

Και δεν θέλω να εκφράζω αμφισβήτηση αλλά καμιά φορά μου βγαίνει και πρέπει εσύ να μπορείς να το ξεπεράσεις. Ακόμα χειρότερα θα πρέπει εγώ να ξεπερνώ την δική σου. Και για κάποιο περίεργο λόγο αισθάνομαι πως οτι θα πρέπει να κάνει ο ένας για τον άλλο θα πρέπει να γίνετε και αντίστροφα πάντα, σαν να έχουμε τις ίδιες ανάγκες να το πω... Τώρα σχεδόν το αντιλαμβάνομαι αλλά ξέρω πως η επαφή συνήθως δεν διαρκεί πολύ, δεν καταφέρνει ο άλλος να διατηρήσει την ενσυναίσθησή σου προς το πρόσωπό του. Ίσως να είναι θέμα εκπαίδευσης, ίσως πάλι απλά να είναι κάτι μαγικό όταν αυτό διαρκεί για δυο ανθρώπους. Θα πρέπει να αφήσουμε τον χρόνο να το δείξει, έτσι απλά.

Και να σου πω και κάτι τελευταίο; Πάνα υπάρχει λόγος όταν κάποιος στεναχωριέται γιατί πάντα θα συμβαίνουν πράγματα. Ακόμα και τα χειρότερα. Περνάς την περίοδο του "πένθους" που λέω και εγώ και μετά σαν την Ελλάδα ξανά προς την δόξα τραβάς. Δεν είναι κακό να νιώθεις χάλια, κακό θα ήταν να μην νιώθεις τίποτα, ούτε κακό είναι το τέλμα, ειδικά αν μετά νιώθεις πως θα αντιδράσεις. Όπως μου πε και χτες εκείνος ο συνάδελφος οι άντρες κοιτούν πάντα το βόλεμά τους και το εύκολο... Ε αν τον επιβεβαιώσεις θα με έχεις να σου φωνάζω στους εφιάλτες σου!!! (τελικά είμαι πολύ κακιά -ξέρω μου φαινόταν)

Σεντόνι το κάναμε... Κορίτσια οτι καταλάβατε, καταλάβατε.