Άντε και γαμήσου! Όλοι! Όλα!!! Αυτά που θέλεις να συμβούν δεν συμβαίνουν και εμφανίζονται μπροστά μου μικρές μαλακίες. Ένα καλό πραγματάκι ζήτησα μωρέ. Τι ζήτησα; Να κερδίσω κανένα λόττο; Να ξυπνήσω σε έναν άλλο κόσμο; Τι ζήτησα γαμώτο και είναι τόσο δύσκολο να έχω μια αιτία για χαμόγελο; Τα βαρέθηκα όλα αυτά. Μπούχτησα. Περνάει και το μεγάλο κεφάλι, με βλέπει και λέει «ακόμα να αυτοκτονήσεις;» Ποιος ξέρει με τι μούρη με είδε. Στραβωμένη με το τίποτα, ξενερωμένη με αυτήν την καθημερινότητα που ούτε θυμάμαι πότε μου προσέφερε κάτι πραγματικά καλό για να θυμάμαι. Δεν είμαι αχάριστη ρε. Απαιτητική είμαι. Και έχω μάθει οι αξίες μου να είναι ανώτερες από τους κοινούς, που μιλάνε για σεξ και ψιλοκουβεντιάζουν με γκόμενες και γκόμενους και νομίζουν ότι κάτι έγινε. Με απογοητεύουν οι ανθρώποι. Και δεν θα ρίξω το κριτήριο, να ανέβετε εσείς ρε και να γίνετε καλύτεροι. Χρησιμοποιώ και αυτό το «ρε» που μου δίνει στα νεύρα! Μου ξεφεύγουν μερικά σαν τα μούτρα σας αλλά τουλάχιστον συνέρχομαι. Την αθυροστομία μου μέσα... Ξεφυσάω όλη μέρα σήμερα αλλά διαφορετικά, εκνευρισμένα. Πότε θα γυρίσει και αυτός ο ρημάδης ο τροχός; Άντε μπας και γαμήσει ο πτωχός (το πνεύματι) και συνέλθει λίγο.
Τετάρτη 12 Μαρτίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου