Ψήσιμο

Τα ’χω παίξει! Ονειρεύομαι φιλιά και αγκαλιές και χαμόγελα και αγγίγματα... Με έπιασε η Άνοιξη, άπλωσε τα μαγικά της κλαδιά να μου προκαλέσει συναισθήματα που τόσο καιρό είχαν κουκουλωθεί με τα παλτά.

Βρίζω λίγο, σκέφτομαι ότι είναι γκαντεμιά να σου τυχαίνει πάλι αυτό, να παιδεύεις τον εαυτό σου με την τρέλα του έρωτα, του πάθους κτλ κτλ και από την άλλη... χαμογελώ πονηρά. Είναι όμορφο παίδεμα. Από αυτά που αν τα αποδεχτείς σου γλυκαίνουν την ζωή.

Με πήρε και με σήκωσε το αεράκι που εξαφάνισε τα σύννεφα και έκανε τον ουρανό τόσο γαλανό. Με πήρε και με σήκωσε ο ήλιος που μου καίει τα μάγουλα, τα χρώματα που ανθίζουν, η διάθεσή μου να είμαι όλο στο μπαλκόνι... Σκέφτομαι μυγδαλιές, να ανατριχιάζω από το αεράκι, να ξαπλώνω μία σε χαλίκι και μια σε χλόη.

Ίσως να θέλω απλά μια εκδρομή. Ίσως πάλι απλά έναν φραπέ σε μια καρέκλα στο μπαλκόνι. Να κοιμηθώ σε δροσερά σκεπάσματα και να μπαίνουν απ τις γρίλιες οι αχτίδες του ήλιου. Πάλι αγκαλιές, χάδια.

Ξύπνα παιδάκι μου! Δουλειά είσαι! Πως παρασύρεσαι έτσι; Είναι το γνωστό «Μόνη σου ψήνεσαι καμάρι μου!». Μόνη σου τα σκέφτεσαι, μόνη σου τα θέλεις, ε και έτσι θα μείνουν μάλλον. Τουλάχιστον είναι ωραίες σκέψεις.