Μεθυσμένη Ακρόπολη

Ξέρω δεν κατάφερα να απέχω και πολύ απ’ το blogging αλλά δεν είναι και τόσο άσχημη συνήθεια... Πως το ‘πε χτες ο Π.; Πάει την έχεις χάσει την μπάλα εσύ. Άντε εξήγησέ του ότι πάντα έτσι αλλοπρόσαλλη είμαι. Ότι την μια μέρα είμαι γιούχου και γεια σου και την άλλη σοβαρή του κερατά. Συμπέρασμα του τριημέρου ότι είμαι καλύτερη μεθυσμένη, πιο κεφάτη, πιο αληθινή, πιο αποφασιστική. Στη νηφαλιότητα χτυπάνε οι σκέψεις κόκκινο και όχι οι καλές σκέψεις δυστυχώς. Όχι ότι λέω πράγματα που δεν σκέφτομαι ή υπερβολές αλλά πράττω περισσότερο εγωιστικά. Προσπαθώ να αποφύγω την φθορά μου αλλά μεταξύ μας φθορά σημαίνει ζωή. Άρα μαζί με τις απώλειες χάνω και την ουσία.

Γελάω γιατί χτες πάλι στην ζάλη του τσίπουρου σκεφτόμουν πόσο όμορφη είναι η ζωή. Μετά σκεφτόμουν να σε ρωτήσω γιατί δεν θέλεις να περνάμε καλά, να γελάμε, να χαιρόμαστε. Το χαζό είναι πως δεν μου το απέρριψες αλλά δεν το επιδιώκει κιόλας με πρακτικό τρόπο. Και εκεί είναι το τρικ. Ενώ ποτέ δεν μου πες πως δεν το θες εγώ υπέθεσα πως αφού δεν το επιδιώκεις δεν είναι και στα σχέδιά σου. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει και ότι είναι... Τις κάνω αυτές τις μαλακισμένες σκέψεις συχνά. Λέγεται συνειρμική σκέψη και γαμώ τον φιλόσοφο που την ανακάλυψε. Τι όμορφα να βρίζω πρωί πρωί :) Τεσπά η σκέψη μου ήταν χαζή και ηλίθια και δυστυχώς είχε και συνέπειες. Και πιο πολύ ένιωσα εγώ άσχημα παρά εσύ, στάνταρ αυτό. Η αυστηρότητά μου δεν άφησε να βγει η ουσία. Ή την άφησε μάλλον αλλά χωρίς να μαζέψει μετά τα μπόσικα. (Τώρα που το ξαναδιάβασα έχεις δίκιο όταν μου λεγες ότι καμιά φορά σκέφτομαι με αφέλεια, κοριτσίστικα).

Σκέφτομαι πως δεν έχω ξαναμιλήσει ποτέ ξανά έτσι σε κάποιον. Διεκδικείς τελικά την πρωτιά σε πολλά. Ξέρεις κάτι; Λέω να χαλαρώσω λίγο (το έχω ήδη κάνει βασικά). Ώρα για διάλλειμα. Και είμαι σίγουρη πως για όλα φταίει αυτή η αναθεματισμένη Άνοιξη!!!!!