Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2008

24.1.2008 II


Ξεσπάω, ξεσπάω σε οτιδήποτε άσχετο. Στο να γράφω ασταμάτητα, στο να περπατάω στους δρόμους, στο να σε σκέφτομαι. Έχω χάσει τον μπούσουλα. Ακούω τραγούδια και σκέφτομαι αν σου ταιριάζουν. Τα ερωτικά τα αποφεύγω γιατί αυτά ήταν που μας μπέρδεψαν κιόλας. Τώρα που περνάνε οι μέρες το έχω σχεδόν ξεκαθαρίσει μέσα μου. Δεν σε γούσταρα σαν γκόμενο. Είμαι σίγουρη. Ούτε μια στιγμή της όλης γνωριμίας μας δεν σκέφτηκα ερωτικά για σένα. Διεκδίκησα την αποκλειστικότητα; Ναι αλλά όχι μια αποκλειστικότητα ερωτική. Αποκλειστικότητα στο να είμαι και να είσαι ο πιο σημαντικός άνθρωπος στην ζωή του άλλου. Αποκλειστικότητα στην κορυφή των δικών σου ανθρώπων. Δεν με ενοχλούσε τόσο αν καταποντιζόμουν από ανθρώπους που εκτιμώ υπέρμετρα. Από την Μαρία ή από την Ελένη. Ίσα ίσα θα χαιρόμουν να μοιραζόμαστε τα ίδια μέτρα εκτίμησης. Αλλά όταν έβλεπα να προηγούνται από μένα άτομα που με τον καιρό μου γίναν τόσο αντιπαθή λόγω συμπεριφοράς τους εκεί έφριττα. Πως μπορούσε να μην βλέπεις την κακία που έβγαζαν κατά διαστήματα, την διχαλωτή γλώσσα που πετάγαν που και που; Σε ενδιέφερε μόνο να είναι σταθεροί απέναντί σου; Να σε θαυμάζουν, να σου λένε καλά λόγια, να σε ξεχωρίζουν; Και όταν θα ερχόταν η δύσκολη στιγμή τι θα έκαναν; Τι θα έκανες; Ίσως αυτό να θέλεις. Ίσως να είσαι πιο επιφανειακός απ’ ότι μπορώ να υπολογίζω. Το κριτήριό σου το απορρίπτω και μαζί με αυτό και σένα. Εκεί νομίζω ήταν και ένα από τα προβλήματα. Δεν μπορούσα να αντιδράσω ορθά όταν ανακάλυπτα το φαιδρό σου κριτήριο και εσύ δεν μπορούσες να αντιδράσεις ορθά στην δική μου έκρηξη. Το περίεργο είναι ότι όλα αυτά τα αδύναμά σου σημεία τα είχα σχεδόν εντοπίσει. Μα ακόμα και τώρα που όλα αυτά κατέληξαν στην αγνωμοσύνη από μέρους σου, δεν μπορώ να πάψω να νοιάζομαι και να σκέφτομαι. Δεν έχει αλλάξει τίποτα μέσα μου. Δεν έχασε η εικόνα σου, δεν ξεχάστηκε η παρουσία σου. Ίσως τελικά να είχα συλλάβει με μεγαλύτερη ακρίβεια το τι είσαι απ ότι υπολόγιζα. Δεν έπρεπε να σου πω μόνο πως έψαχνα τον πραγματικό σου εαυτό. Δεν έπρεπε να εξηγώ τίποτα ώστε να μην ερμηνεύεις τις παράξενες κινήσεις μου. Και δεν έπρεπε να μιλάω τόσο. Η σιωπή είναι χρυσός.

Δεν υπάρχουν σχόλια: