Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2008
24.1.2008 III
Που στο διάολο να ξέρω τι σκέφτεσαι και πως! Με καταδιώκει η ιδέα πως δεν βλέπεις τα πράγματα όπως είναι. Πως κάνεις σενάρια που δεν ισχύουν και πράττεις σύμφωνα με αυτά. Μήπως και εγώ έτσι δεν κάνω; Μόνο που δεν τα ακολουθώ τυφλά. Δέχομαι να αλλάζουν, δέχομαι να έχω κάνει λάθος. Δέχομαι την δική μου μειωμένη αντίληψης. Θα μου πεις αν δηλαδή αντιλαμβανόσουν τα πάντα στις σωστές τους διαστάσεις θα άλλαζε κάτι δραματικά; Νομίζω πως ναι. Θα δεχόμουν οποιαδήποτε απολογητική σου κίνηση. Μάλλον δεν θα χρειαζόταν καν να την κάνεις. Θα δεχόμουν απλά να είμαστε όπως παλιά. Πως μπορεί οποιοδήποτε δικό μου μπέρδεμα να επηρεάσει εσένα αν δεν είσαι ήδη μπερδεμένος; Ούτε εγώ είχα μάλλον πλήρη αντίληψη. Δεν βάδισα όμως σύμφωνα με κάποια συμπεράσματα. Βάδιζα με όσα αισθανόμουν και ένιωθα. Μου μοιάζει αδιανόητο ότι έχει γίνει αυτό με κάποιον που θεωρώ φίλο. Όπως μου λένε όλοι οι συμπεριφορές αυτές δεν είναι φιλικές. Δέχομαι πως είναι υπερβολικές, παράλογες για δυο απλούς φίλους. Υπολογίζω και εγώ τους δικούς μου ανθρώπους κάπως όπως εσύ. Υπερβολικά. Προσπαθώ να σκεφτώ τι μου ζήτησες και δεν στο πρόσφερα. Ακόμα και τώρα που μου ζήτησες μόνιμη απόσταση υποτάσσομαι. Δεν θα σε ενοχλήσω. Ποτέ ξανά. Μόνο άσε με να μονολογώ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου