1:25 ξαπλώνω, η τηλεόραση ανοιχτή. Πονάνε οι γάμπες από το περπάτημα που σε έπιασε ξαφνικά να κάνεις. Ωραίο ήταν. Δεν σου θύμισε τίποτα, δεν το έκανες για κανένα άλλο λόγο παρά για να νιώσεις εσύ καλά και αν δεν είχες και διαρκώς την εντύπωση ότι κάτι σε ακολουθεί θα μπορούσες να κοντοστέκεσαι για να παρατηρείς και περισσότερα. Για αρχή καλό είναι. Παίζει πάλι Νόμο και Τάξη.
2:21 Πρέπει να κοιμηθώ. Θα έπρεπε να νιώθω εξάντληση μετά από τόση διαδρομή. Τα πόδια έχουν πια μουδιάσει. Σηκώνομαι, φέρνω μια γύρα στο σπίτι, βλέπω αν έχω κανένα mail από συνήθεια. Αφήνω ένα σχόλιο σε κάτι που είδα και μου άρεσε. Τι στο καλό; Ούτε σήμερα θα κοιμηθώ;
2:39 πάλι ξάπλα. Χαζεύω την τιβί. Χαζεύω πόσο αλήθεια. Τέλος θα την κλείσω. Σκοτάδι, κλείνω τα μάτια. Με κυριεύει. Γιατί το σήμερα είναι πιο δύσκολο από το χτες; Αύριο πως θα ξυπνήσω; Θα θελα να μου κάνει έκπληξη για μια φορά, να με ξυπνήσει εκεί που δεν το περιμένω. Να ακούσω την φωνή του αλλά να είναι χαρούμενη. Όχι όπως ήταν τώρα τελευταία. Πως θα είναι οι μέρες μου πια; Γιατί ξανα-υποκύπτω; Είπαμε τέλος. Είπε τέλος.
2:46 Αρχίζω να μιλάω δυνατά. Το συνηδειτοποιώ. Τόσο καιρό μίλαγα και απευθυνόμουν σε εκείνον. Τώρα μιλάω στον άλλο μου εαυτό. Με ρωτάω και προσπαθώ μετά να ανακαλύψω την απάντηση. Δεν με πειράζει που μιλάω μόνη μου και μάλιστα δυνατά. Θεέ μου αν έμπαινε τώρα ένα κλέφτης στο σπίτι θα έλεγε είναι τρελή. Καλύτερα να με αφήσω να μου μιλάω παρά να καταλήξω σε ψυχολόγο. Είμαι οριακά, το νιώθω.
2:52 κλαίω λίγο, μετά αυτοχαστουκίζομαι, τσιμπιέμαι. Μου δίνω κουράγιο και ξανατρομάζω που με βρίσκω να προσπαθώ να με στηρίξω. Σαν να με τραβάω από τον ώμο. Κάνω ένα όνειρο χωρίς εκείνον. Σκέφτομαι πως είμαι πάλι 22.
8:09 κλείνω το ξυπνητήρι. Πόσες φορές χτύπησε; Χτες το άκουσα πιο εύκολα, ξύπνησα στην ώρα μου και ας κοιμήθηκα ελάχιστα. Σήμερα ο χρόνος φρόντισε για μένα. Τρέχοντας να πάω δουλειά θα ξεχάσω τον πόνο του να μην σε ακούω. Μικρά κόλπα για να σε βγάλω από τον οργανισμό μου.
10:37 κοιτάω το κινητό για μήνυμα της Αφροδίτης. Συνήθισα κιόλας να μην έρχεται μήνυμα από σένα; Όχι. Απλά αν τώρα επικοινωνήσεις θα καταρρεύσω πάλι. Όλοι προσπαθούν να με στηρίξουν. Τους ήρθε ξαφνικό που διάλεξες να εξαφανιστείς. Λένε πράγματα για σένα και εμένα με εκθειάζουν. Ποιον δουλεύουν; Όσα λάθη έκανες τα διπλά έκανα. Με κατακεραυνώνω αλλά επιτέλους κατακεραυνώνω και σένα.
11:55 προσπαθώ να σε κάνω να έχεις δίκιο. Σου βρίσκω πατήματα. Έχω γράψει μέχρι τώρα 5 κομμάτια και θυμάμαι τι είχα πει στον Άρη. Τις καλές μέρες δεν γράφω τίποτα, τις άσχημες μπορώ να γράφω όλη την ώρα. Από όσα άκουσα για σένα ένας χαρακτηρισμός σου ταιριάζει απόλυτα. Ψυχάκιας. Είμαι και εγώ αλλά όχι τόσο. Μήπως ξέρω και εγώ τι είμαι;
13:12 μόλις έχω κάνει ένα τσιγάρο. Συναντώ στους διαδρόμους συναδέλφους και με χαιρετάνε χαμογελώντας. Χαμογελώ και εγώ. Ξαφνικά νιώθω πολύ καλύτερα χωρίς το βάρος σου πάνω μου. Χαίρομαι και μετά τρομάζω. Ήσουν βάρος; Ναι τα άσχημα σου ήταν βάρος. Ναι η αδυναμία και των δύο να ξεκαθαρίσουμε καταστάσεις ήταν βάρος. Ναι η δική μου αδυναμία να προσπεράσω τον μαλακισμένο σου χαρακτήρα ήταν λάθος.
14:17 αρχίζω να σκέφτομαι πως είμαι ψυχικά διαταραγμένη. Πόσα μπορώ να έχω περάσει μέσα σε 2,5 μέρες; Περνάω από φάσεις. Οι άλλοι βλέπουν ότι είμαι πολύ στεναχωρημένη. Εγώ νομίζω πως δεν δείχνω καθόλου. Αλλάζω κάθε τέταρτο διάθεση. Στην δουλειά είναι εύκολο. Το μετά, στο σπίτι φοβάμαι. Τόσες ώρες μόνη, βάζω την ζωή μου σε αναμονή. Αυτό που έχασα δεν ήταν ο άνθρωπός μου.
2:21 Πρέπει να κοιμηθώ. Θα έπρεπε να νιώθω εξάντληση μετά από τόση διαδρομή. Τα πόδια έχουν πια μουδιάσει. Σηκώνομαι, φέρνω μια γύρα στο σπίτι, βλέπω αν έχω κανένα mail από συνήθεια. Αφήνω ένα σχόλιο σε κάτι που είδα και μου άρεσε. Τι στο καλό; Ούτε σήμερα θα κοιμηθώ;
2:39 πάλι ξάπλα. Χαζεύω την τιβί. Χαζεύω πόσο αλήθεια. Τέλος θα την κλείσω. Σκοτάδι, κλείνω τα μάτια. Με κυριεύει. Γιατί το σήμερα είναι πιο δύσκολο από το χτες; Αύριο πως θα ξυπνήσω; Θα θελα να μου κάνει έκπληξη για μια φορά, να με ξυπνήσει εκεί που δεν το περιμένω. Να ακούσω την φωνή του αλλά να είναι χαρούμενη. Όχι όπως ήταν τώρα τελευταία. Πως θα είναι οι μέρες μου πια; Γιατί ξανα-υποκύπτω; Είπαμε τέλος. Είπε τέλος.
2:46 Αρχίζω να μιλάω δυνατά. Το συνηδειτοποιώ. Τόσο καιρό μίλαγα και απευθυνόμουν σε εκείνον. Τώρα μιλάω στον άλλο μου εαυτό. Με ρωτάω και προσπαθώ μετά να ανακαλύψω την απάντηση. Δεν με πειράζει που μιλάω μόνη μου και μάλιστα δυνατά. Θεέ μου αν έμπαινε τώρα ένα κλέφτης στο σπίτι θα έλεγε είναι τρελή. Καλύτερα να με αφήσω να μου μιλάω παρά να καταλήξω σε ψυχολόγο. Είμαι οριακά, το νιώθω.
2:52 κλαίω λίγο, μετά αυτοχαστουκίζομαι, τσιμπιέμαι. Μου δίνω κουράγιο και ξανατρομάζω που με βρίσκω να προσπαθώ να με στηρίξω. Σαν να με τραβάω από τον ώμο. Κάνω ένα όνειρο χωρίς εκείνον. Σκέφτομαι πως είμαι πάλι 22.
8:09 κλείνω το ξυπνητήρι. Πόσες φορές χτύπησε; Χτες το άκουσα πιο εύκολα, ξύπνησα στην ώρα μου και ας κοιμήθηκα ελάχιστα. Σήμερα ο χρόνος φρόντισε για μένα. Τρέχοντας να πάω δουλειά θα ξεχάσω τον πόνο του να μην σε ακούω. Μικρά κόλπα για να σε βγάλω από τον οργανισμό μου.
10:37 κοιτάω το κινητό για μήνυμα της Αφροδίτης. Συνήθισα κιόλας να μην έρχεται μήνυμα από σένα; Όχι. Απλά αν τώρα επικοινωνήσεις θα καταρρεύσω πάλι. Όλοι προσπαθούν να με στηρίξουν. Τους ήρθε ξαφνικό που διάλεξες να εξαφανιστείς. Λένε πράγματα για σένα και εμένα με εκθειάζουν. Ποιον δουλεύουν; Όσα λάθη έκανες τα διπλά έκανα. Με κατακεραυνώνω αλλά επιτέλους κατακεραυνώνω και σένα.
11:55 προσπαθώ να σε κάνω να έχεις δίκιο. Σου βρίσκω πατήματα. Έχω γράψει μέχρι τώρα 5 κομμάτια και θυμάμαι τι είχα πει στον Άρη. Τις καλές μέρες δεν γράφω τίποτα, τις άσχημες μπορώ να γράφω όλη την ώρα. Από όσα άκουσα για σένα ένας χαρακτηρισμός σου ταιριάζει απόλυτα. Ψυχάκιας. Είμαι και εγώ αλλά όχι τόσο. Μήπως ξέρω και εγώ τι είμαι;
13:12 μόλις έχω κάνει ένα τσιγάρο. Συναντώ στους διαδρόμους συναδέλφους και με χαιρετάνε χαμογελώντας. Χαμογελώ και εγώ. Ξαφνικά νιώθω πολύ καλύτερα χωρίς το βάρος σου πάνω μου. Χαίρομαι και μετά τρομάζω. Ήσουν βάρος; Ναι τα άσχημα σου ήταν βάρος. Ναι η αδυναμία και των δύο να ξεκαθαρίσουμε καταστάσεις ήταν βάρος. Ναι η δική μου αδυναμία να προσπεράσω τον μαλακισμένο σου χαρακτήρα ήταν λάθος.
14:17 αρχίζω να σκέφτομαι πως είμαι ψυχικά διαταραγμένη. Πόσα μπορώ να έχω περάσει μέσα σε 2,5 μέρες; Περνάω από φάσεις. Οι άλλοι βλέπουν ότι είμαι πολύ στεναχωρημένη. Εγώ νομίζω πως δεν δείχνω καθόλου. Αλλάζω κάθε τέταρτο διάθεση. Στην δουλειά είναι εύκολο. Το μετά, στο σπίτι φοβάμαι. Τόσες ώρες μόνη, βάζω την ζωή μου σε αναμονή. Αυτό που έχασα δεν ήταν ο άνθρωπός μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου