25.1.2008

Έξαλλη στα γράφω αυτά! Ανίκανη να σου απαντήσω το πρωί, να σε βρίσω ή να πω κάτι που θα ισορροπούσε την κατάσταση. Με ποιο δικαίωμα ρε μαλάκα με παίρνεις και μου κάνεις σκηνή; «Ισχύει;» μου λες και όταν σου απαντάω ορθά κοφτά όχι δεν με πιστεύεις κιόλας. Έχεις δίκιο που δεν με πιστεύεις αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Μου λες πως είσαι μέρες άυπνος. Σοβαρά; Και εμείς τον ύπνο στο τσεπάκι τον έχουμε. Αν δεν λιποθυμήσουμε από την εξάντληση δεν μας παίρνει ο ύπνος. Μου λες πως είσαι θυμωμένος, έχεις νεύρα. Σοβαρά; Εμείς δηλαδή είμαστε τέρατα ηρεμίας, κυλούν όλα φυσιολογικά και βρίζουμε τόσες μέρες σαν βόθροι από χόμπι! Μου λες ότι σκεφτόσουν να με πάρεις από το βράδυ που το διάβασες. Μήπως καταπιέσαμε και τα θέλω σου; Να μην μπορείς να μας πάρεις ότι ώρα θέλεις; Κάτσε να θυμηθώ ποιος ήθελε να αραιώνουμε, ποιος ήθελε να μην είμαστε όπως τότε που τα λέγαμε όλα ότι ώρα γουστάραμε, που στέλναμε γράμματα και λέγαμε ότι ερχόταν στο μυαλό μας. Να δεις ποιος ήταν; Εσύ μήπως;
Σου εξηγώ πως ο τρόπος που θα το διαχειριστείς είναι δικός σου και εξάπτεσαι ακόμα περισσότερο. Μου λες όσοι το διαβάσουν θα νομίζουν πως μου συνέβη όντως. Αυτοί που νοιάζονται και θα το διαβάσουν τόσες μέρες τώρα έχουν επικοινωνία με μένα και ξέρουν αν είμαι καλά ή όχι. Πολύ περισσότερο όσοι το διαβάσουν δεν θα βγάλουν αυθαίρετα συμπεράσματα όπως εσύ. Και ναι βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Την στροφή δεν την είδα παρά αργά αλλά με λίγα πενταράκια την γλιτώσαμε. Και αν ήμασταν όπως παλιά ούτε τόση ανάγκη θα είχα να βγω από το σπίτι να πάρω τους δρόμους, ούτε μες τα κλάματα θα ήμουν, ούτε με ένα κεφάλι καζάνι, ούτε θα έτρεχα τόσο, ούτε σε γενικότερη φάση παράκρουσης.
Ναι, στο λέω έτσι απλά, φταις εσύ! Και θυμώνω και σου λέω πως δεν έπρεπε να το διαβάσεις. Δεν ήξερες λες πως άλλαξα το avatar. Και πότε φρόντισες να μάθεις κάτι για μένα? Μετά κάθεσαι και θυμάσαι τα παράπονά μου ότι δεν με προσέχεις. Εδώ τώρα επιβεβαιώνονται! 5 μέρες με άλλη εικόνα εκεί πάνω και εσύ στον κόσμο σου, ούτε που μπήκες να δεις κάτι δικό μου και να ανακαλύψεις αυτή την φοβερή αλλαγή. Ακόμα όμως και να μην την ανακάλυπτες, όταν πια μπήκες μέσα γιατί με διάβασες?
Αντί να αποφύγω την επίσκεψη αλλάζοντας avatar προφανώς έψαχνες καινούριο θύμα της ματαιότητάς σου και μπήκες. Και ξαναλέω, γιατί κάθισες να διαβάσεις ολόκληρη την εγγραφή; Και άφησες και σχόλιο; Πως νομίζεις ότι ένιωσα όταν είδα σχόλιό σου; Παλιοπαπάρα δεν σου καίγεται καρφί πως νιώθω. Τρόμαξες, με ψεύτικη ανησυχία αν μου επιτρέπεις. Αν ανησυχούσες για μένα δεν θα περίμενες τόσες μέρες να δεις αν είμαι καλά και μάλιστα με αφορμή. Δεν είμαι καλά! Κάθε μέρα είμαι και χειρότερα! Και ναι φταις εσύ!


Κράτα την για σένα την ψευτο-ανησυχία και το ενδιαφέρον. Δεν θα μου πεις τι θα κάνω, δεν θα μου πεις πως θα νιώσω, δεν θα με κατευθύνεις. Τέρμα πια! Νιώθω τόσο θυμό εδώ και ώρες... Πως μπορώ να τον νιώθω τόσες πολλές ώρες;