Για τον Χρήστο

Για τον Χρήστο

Στα κοραλλένια του ξενύχτια,

καμιά φορά πριν φύγει η νύχτα,

περνάει για λίγο κι από ‘δω.

Κερνάει τσιγάρα και χαμόγελα,

κουβέντα πιάνει απροσδόκητα.

Τον ήξερα καιρό πριν τον γνωρίσω,

σ’ ένα σκίτσο τον είχα ζωγραφίσει,

πως κανείς να μην τον αναγνωρίσει!

Το κρύο ήρθε στην πόλη μας νωρίς,

τον έφερε, τον άφησε, τον κέρδισε και ξαναγύρισε.

Μιλούσε, γέλαγε, κοιτούσε

να ‘ρχονταν δε θα αργούσε.

Οι νότιοι βρίσκονται στον Βορρά

και τ΄ άστρο της Ανατολής, μας φωτίζει.

Μεγάλο κουβάρι μπλεγμένο η ζωή,

ο χρόνος πολύς, μα πιο βαριά η στιγμή.

11/9/2004