Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2008

Η μέθοδος της στρουθοκαμήλου

Πως γίνετε να είμαι τόσο χεσμένη! Δεν μπορώ να πιστέψω τον εαυτό μου. Πλήρη αδυναμία να αντιδράσω σε καταστάσεις! Και ποιος είναι αυτός που με κάνει ανίσχυρη έτσι ξαφνικά; Θέλουμε τέτοιο τυπά δίπλα μας δεσποινίς μου;

Χέζομαι προτού καν συμβεί οτιδήποτε. Ρε πούστη μου, προαίσθημα είναι ότι δεν τσουλάει η κατάσταση ή φόβος;

Και κάπου εκεί πέφτει η ερώτηση: Τι σε φοβίζει τόσο;

Με φοβίζει ο μη αυτοέλεγχος, η ενοχή του «σκέφτομαι κάποιον που δεν πρέπει», η αδυναμία που μου προκαλεί κάποιο πρόσωπο με την επιρροή που ηθελημένα ή άθελα μου ασκεί. Δεν με φοβίζει τόσο η κατάσταση όσο η αντίδρασή μου. Θα λεγα πως αυτό δείχνει άνθρωπο που μάλλον έχει γνωρίσει όλα αυτά τα συναισθήματα του παραδίδομαι άνευ όρων. Δεν το έχει γνωρίσει μόνο αλλά το εφαρμόζει ασυναίσθητα. Αν είναι έτσι δεν είχε ποτέ αυτοέλεγχο.

Με φοβίζει λοιπόν ο έρωτας. Ένας καλός ψυχαναλυτής τι θα έλεγε γι αυτό; Πολέμησε τους φόβους σου κατά πρόσωπο. Και μετά αυτοκτόνα θα συμπλήρωνα εγώ. Γιατί αν είναι να ξεπερνάς τον φόβο σου μην σε φάει ο λύκος πέφτοντας στον λάκκο με τα λιοντάρια είσαι χαμένος από χέρι. Η τακτική αποφεύγω τον φόβο δεν έπιασε, η τακτική τον καθυστερώ να εκδηλωθεί απέδωσε για λίγο και τι μένει; Βαθιές ανάσες μέχρι να κάνεις το μακροβούτι υποθέτω. Προπόνηση σε μικρά βάθη, μερικά βάρη στο γυμναστήριο και ξεκούραση σε σώμα και μυαλό.

Για την ώρα πάψε να είσαι τόσο χεσμένη. Άτυχη στιγμή, συνέβη, πάει! Το μόνο παρήγορο ότι και ο άλλος δεν ακουγόταν καλύτερα...

1 σχόλιο:

Stiliano είπε...

'Ελα ρε, σιγά μη χεστείς στο πρώτο ραντεβού. Στο κάτω κάτω που ξέρεις πως αισθάνεται ο άλλος. Τι λούκι και τι χέσιμο τραβάει. Χαλάρωσε και άσε τα πράγματα να τραβήξουν το δρόμο τους και άμα δε γουστάρεις, την κάνεις...