Προβληματισμός με συνοδεία πονοκέφαλου

Θυμάμαι πως ξεκίνησε αυτό το blog... με ποια λογική μπήκε ο τίτλος, η περιγραφή, τα πρώτα κείμενα. Δεν ταιριάζει με το πώς έχει εξελιχθεί τώρα κυρίως γιατί δεν γράφω τόσα γράμματα, αλλά και γιατί είναι κάτι σαν ημερολόγιο κραυγών. Αισθάνομαι κάτι ακραίο και το εκτονώνω εδώ. Μπαίνουν μόνο 2 άνθρωποι που αν τους την δώσει με βρίζουν κιόλας και ισιώνουμε. Βέβαια και χωρίς να με βρίσουν συνέρχομαι αυτόματα μετά, αλλά τα όσα προηγήθηκαν μένουν. Τα κρατάω εδώ για να θυμάμαι την παρανοϊκή πλευρά μου.

Χαμογελάω γιατί σκέφτομαι ότι είμαι ανισόρροπη. Αλλά όχι από αυτές που δεν μπορείς να βασιστείς, που δεν πρέπει να τις προσεγγίζεις γιατί κινδυνεύεις. Είμαι ανισόρροπη γιατί μπορεί να κρατάω κάτι μέσα μου και να το εκδηλώσω σε στιγμή που δεν το περιμένεις. Όχι πολύ μακριά από την χρονική στιγμή της αιτίας, αλλά συνήθως μακριά από το «χώρο» της αιτίας και τα μάτια των εμπλεκομένων. Είναι βάρος για μένα το ότι ο,τι γράφω εδώ το διαβάζει και μια τόσο κοντινή μου ψυχή (Αφροδιτούλα εσένα λέω). Η ενοχική μου φύση δεν επιτρέπει να επιβαρύνω τους ανθρώπους μου με την θλίψη των έντονων συναισθημάτων μου. Όταν ξεκίνησα να γράφω εδώ γνωρίζοντας πως με διαβάζεις δίσταζα... ευτυχώς η διακριτικότητά σου μου επέτρεψε να συνεχίσω. Μου επέτρεψε να δω πιο πέρα, στο τι θα κάνω με αυτά τα παράλογα που συμβαίνουν στο κεφάλι μου.

Σε λίγα χρόνια θα είμαι σχεδόν 30 και ακόμα αμφιβάλλω για την θέση μου στην ζωή. Δεν θέλω να με αλλάξω, να με καταλάβω θέλω.

Η ωριμότητα που έλεγα χτες... ακόμα με κατακλύζει. Ο ένας με πλήγωσε πριν χρόνια, ο άλλος... σίγουρα άλλαξε την ζωή μου. Οι φαινομενικές ομοιότητες οδήγησαν λοιπόν και σε κάτι ακόμα όμοιο. Στην οριοθέτηση ενός σταθμού. Καλά έκανε και το ξανασκέφτηκε. Ό,τι ήταν να γίνει έπρεπε να γίνει ή με πλήρη ανευθυνότητα ή με πλήρη ωριμότητα και αποφασιστικότητα. Ίσως να νιώθω λίγο καλύτερα που δεν το ένιωθα μόνο εγώ. Ίσως να νιώσω καλύτερα αν περνώντας ο καιρός δεν διαψευστώ για την εκτίμησή μου προς το πρόσωπό του. Ο χρόνος δείχνει πάντα το πραγματικό πρόσωπο κάποιου. Ελπίζω να έβλεπα το αληθινό.